Oprichting

EMHC werd opgericht op 14 oktober 1921 en dat gebeurde vooral op initiatief van Peter Graner. De eerste voorzitter was Dolf van Moorsel. Penningmeester in dat eerste bestuur was Annetje Philips, de dochter van Anton Philips, later getrouwd met de fervente sportliefhebber Frans Otten, die vooral zeer bekend werd als president-directeur van de N.V. Philips.

De contributie in die beginjaren was ongeveer 2,20 gulden voor een heel seizoen. Het eerste speelveld lag aan de Oirschotsedijk in Eindhoven. In het oorlogsjaar 1941 vond de verhuizing plaats van de Oirschotsedijk naar de huidige locatie.Toenmalig directeur van de Stichting Eindhovense Sportparken, Charles Roels sr., heeft deze verhuizing geïnitieerd. Het huidige sportpark ligt aan de Charles Roelslaan, vernoemd naar hem.

In die tijd werd nog gespeeld op écht gras, altijd keurig millimeter-gemaaid op bevel van Charles Roels sr. Er werd onder zijn supervisie wekelijks op het hoofdveld heel wat gemaaid, gestreeld, gesproeid, geknipt, geprikt en gerold en dat maakte die EMHC-grasmat van toen tot één van de allerfraaiste van heel Nederland. Het clubhuis in die jaren was een soort van houten keet, op foto´s uit die jaren zie je een vrij klein, houten huisje, zo op het eerste oog ontdaan van enig comfort, maar wél voorzien van een grote mate van knusheid. In de jaren ´50 werd de keet ingeruild voor het ruime paviljoen, zoals EMHC dat tot de fusie kende.

Met de komst van Hoofdklasse (begin jaren 70) verschenen schoorvoetend de eerste reclameborden rond het hoofdveld, het hockey ging in die jaren in een fikse stroomversnelling. Er kwamen reclame-uitingen op de trainingspakken, de genoemde borden langs de velden kwamen er en ook kunstgrastapijt kwam schoorvoetend op de agenda´s van de grote clubs te staan. Hoewel die ontwikkeling zich pas begin jaren ´80 kamerbreed en hoog- en laagpolig zou gaan doorzetten. Betaalde coaches met vaste contracten prijkten ineens her en der op de loonlijsten en de topspelers kregen bepaalde emolumenten, zoals reisvergoedingen.

De besturen van EMHC in de loop der jaren waren altijd goed en krachtig bezet en kenmerkten zich door een degelijke en zakelijke instelling. De N.V. Philips drukte als grote onderneming een flink stempel op de stad Eindhoven en bij EMHC kon je dat beeld in zekere mate ook terugvinden.

Of het nu ging om Brabanders, Friezen, Groningers, Drenten, Randstedelingen, Zeeuwen of Limburgers, iedereen voelde zich bij EMHC meteen thuis en volkomen op zijn of haar gemak. In dat opzicht deed EMHC de "M” in haar naam alle eer aan, want de mix van dames en heren was altijd al perfect. En dat gold dus zeer zeker ook voor de rijke mix bij EMHC van al die sportieve leden met hun wortels verder van Eindhoven vandaan.

Heren 1 en Dames 1

De dames van EMHC werden in de jaren ´50 en ´60 een aantal malen zuidelijk kampioen. In de seizoenen 1956/57, 1965/66 en 1967/68 leidde dat zelfs tot het landskampioenschap. Bij de start van de Hoofdklasse voor dames in het seizoen 1985/86 was EMHC present op het hoogste niveau. Die Hoofdklasse was tot stand gekomen door uit de vier verschillende districten de nummers 1 en 2 automatisch toe te laten. Dames 1 degradeerde voor de laatste keer in 1993 uit de Hoofdklasse en komt tot het jaar voor de fusie uit in de eerste klasse C.

De heren behaalde de titel Kampioen van het Zuiden in het seizoen 1961/62 en miste de landstitel op een haar na in 1962 in een razend spannende wedstrijd tegen Amsterdam H&BC. Deze wedstrijd werd zelfs in samenvatting uitgezonden op “Sport in beeld” van NTS, heel bijzonder in die tijd. Hoewel EMHC bekend staat als familiaire club vormt de situatie rond Heren-1 medio jaren ’70 een apart hoofdstuk binnen EMHC.

EMHC Heren 1 degradeerde in 1975 uit de Hoofdklasse. Het doel was om bij de top te blijven en daarom werd om tegenwicht te bieden aan grotere en sterkere clubs een samenwerking aangegaan (en mogelijke fusie) met buurman Oranje Zwart, onder de naam “EMOZ”. Beiden clubs speelden in de overgangsklasse en wisselden spelers uit om zo een zo sterk mogelijk team te maken van beide clubs. Dat vaandelteam werd Oranje zwart, omdat die in een gemakkelijkere poule zaten om promotie af te dwingen. Oranje Zwart promoveerde vervolgens ook naar de Hoofdklasse, EMHC degradeerde naar de Eerste Klasse, maar vervolgens keurde de KNHB de fusie af.

Vanaf de jaren ’80, na het EMOZ-debacel voor EMHC maakten talentvolle jeugdspelers de overstap naar Oranje-Zwart en werd het lastig het hoofdklasse niveau te behalen. De aanwas van succesvolle hockeyende studenten zorgden voor een incidenteel hoofdklasse waardig team. Heren 1 degradeerde voor de laatste keer in 2004 uit de Hoofdklasse door in de nacompetitie twee nederlagen te lijden tegen Tilburg. In het seizoen 2010-2011 komt het team uit in de eerste klasse C. In het seizoen 2013-2014 miste het nog net de promotie naar de Overgangsklasse. Een jaar later, na een achtste plaats in de Eerste klasse kwam er een definitief eind aan Heren-1 van EMHC, na 93 jaar.

Internationals

Vele dames internationals zijn geleverd door EMHC zeker in de jaren ’50 tot ’80. Belangrijk om te noemen zijn Trix Lemmens-Nilissen, met 24 interlands in de jaren ’50 en ’60 (voor die tijd een enorm aantal), Det de Beus, keepster en bekend om haar enorme reach en sprongkracht en Fieke Boekhorst, met nationale en internationale reputatie als strafcornerspecialist. Det en Fieke wonnen met een gouden generatie alles wat er te winnen viel; wereldkampioen, Olympisch goud, Europees kampioen en alle 3 de dames werden gekozen in het wereldteam.

Belangrijk om te vermelden is dat Trix Lemmens eind jaren ’60 minihockey in Nederland geïntroduceerd heeft en daarin enorm veel gepionierd heeft. Samen met Oranje-Zwart organiseerde ze de eerste minislotdag in Nederland.

Ook bij de heren leverde EMHC internationals, in de jaren ’40 tot en met ’80, belangrijke spelers om te noemen zijn: Han Drijver met het onvoorstelbare aantal van 85 interlands in jaren ’40 en ’50. Han kwam uit op de Olympische spelen van 1948 en 1952. Ab van Grimbergen speelden 20 interlands en werd later bondscoach van het Nederlands Elftal in 1972 tijdens de Olympische Spelen van München en werd later met datzelfde Oranje in 1973 in Amstelveen Wereldkampioen. Naderhand werd hij benoemd in het Bestuur van de FIH.

Clubpalmares:

Landskampioen:

Dames: 1957, 1966, 1968